Maandag 11 oktober – van Khaborovsk naar Vladivostok

De laatste etappe in Rusland! Nog wel een heel eind, de kaart geeft in grote rode letters 754 km aan. Zoals deze hele week weten we niet hoe de wegen zullen zijn, wat we tegen gaan komen en hoe lang we over deze afstand zullen doen. Maar we hebben er allemaal weer zin in, Rusland heeft al vele gezichten laten zien en we verheugen ons op het laatste, onbekende gezicht.

Het asfalt blijkt afwisselend zeer goed en zeer hobbelig. Dat laatste is niet goed zichtbaar dus bij snelheden rond de 100-130 km/uur blijft het opletten en toch ook schudden geblazen. De vele verkeersborden helpen niet … de maximum snelheden zijn zelden te relateren aan de omstandigheden, de afstanden lopen willekeurig op en af (record vandaag 5 borden met afstanden tussen 210 en 254 km binnen een afstand van luttele kilometers en in willekeurige volgorde) en bij de sporadische verkeerspunten ontbreken regelmatig de namen van de steden waar de wegen naar toe leiden. We zijn er in geslaagd om een hoop Mongools stof achter te laten, met name een spits bruggetje zorgde volkomen onverwacht voor een Audi ‘vlucht naar voren’ en een landing waar we ons pilotendiploma niet mee gehaald zouden hebben (geen applaus dus in de A5!). Zoals gezegd, we wisten niet dat we nog zoveel stof bij ons hadden, maar goed, dat is er nu dus uit.

De herfstkleuren zijn fantastisch, rood, geel, groen en heel veel witte pluimen. De weg draait zich door en om vele heuvels, heerlijke omstandigheden om te rijden. Zoals gebruikelijk vinden er ook weer verrassende ontmoetingen plaats in de bermen. Vladivostok, het ‘einde’ van Rusland, blijkt voor veel wereldreizigers een belangrijk punt om Europa te verlaten. Een Engels echtpaar is 4 maanden geleden met een witte Landrover vertrokken voor een reis van 2 jaar over alle continenten Going Overland.

De motor die we verschillende keren zien blijkt van een kerel uit Oekraine te zijn, die in zijn eentje de wereld overtrekt Proidysvit. De 6 weken die wij weg zijn lijken een schijntje hierbij!

Nu we het er toch over hebben: twee Russische jongens zijn van Moskou op weg naar Vladivostok, als een soort test voor een auto. Kennelijk hadden zij onze auto’s al eerder in Rusland gespot en daar melding van gemaakt op hun populaire website, want jongeren die wij in Blagoveshensk spraken wisten via hen al af van onze reis. Onze eigen Autovisie vertegenwoordiger Toine is er in Blagoveshensk in geslaagd de beide Russische ‘testrijders’ te spreken, een leuke ontmoeting. Naast, of beter gezegd samen mét de digitale snelweg brengt de asfaltweg mensen met elkaar in contact: Kalina

Vladivostok betekent ‘de macht van het oosten’, tot 1991 mochten hier en in deze regio geen buitenstaanders komen omdat de haven van te grote strategische waarde was. Het blijkt een mooie stad gelegen op heuvels en met straten die ook zouden passen bij San Fransico. Samen met de Landrover en de Landcruiser werken we ons door het drukke verkeer heen. Tussen alle ‘right hand drives’ van Japanse makelij door, lekker op z’n Russisch om vaart te maken en om bij elkaar te blijven. De brutalen hebben de halve wereld, de A5 cabrio trekt veel bekijks, handen en duimen gaan voortdurend de lucht in, Ron en Evert-jan gebruiken iedere centimeter in de slipstream. Ook dit maakt een autotocht zo bijzonder leuk.

Ons hotel ligt aan het water, symbolischer kan het bijna niet. Dit is echt het einde van een enorm en imponererend land, we hebben vandaag letterlijk de laatste pagina van onze Russische wegatlas omgeslagen. Het tijdverschil met Nederland is opgelopen tot 9 uur, de teller staat op zo’n 16.000 km. Morgen beginnen we met de voorbereidingen van onze oversteek naar Japan.